حکایت خر و اسیری

خری بر میخ خود ادرار می کرد

ز میخش، خوش نمی آمد، بی داد می کرد

گرفتار خاکش کرده این میخ

گمانم کرده پیدا کارشان بیخ

ولی نه، مشکل نه میخ است

گمانم، زمین سفت و حریف است

تکرر بر زمین پس می نموده؟

دلش پر، خالی، پس می نموده

دگر تاب از کف داده بودم

سخت حیران ز کارش مانده بودم

جفتکی گه بر زمین، بر میخ می داد

درست است، کار او داشت بیخ می داد

هی امان، غافل شدیم از این و آن

بی امان، صاحب، خر آمد سوی مان

میخ لغ را دید و فریادی کشید

سوی او رفت و میخ را از جا کشید

خر بیچاره را هی می کشید، هی می کشید

بر درختی بست و بیلش را بر می کشید

آخ برمی کشید، بر می کشید

خر بیچاره فریاد میکرد

زبانش بسته اما کولاک میکرد

آدمی گه صم بکم عمی میشود

 کر و کور، خر، یک گنگی میشود

اگه نظری در راستای بهتر شدن شعر دارید بفرمایید

 

منتظر باشید ادامه دارد......................

 

 

 

 

 

نویسنده » سیف رها . ساعت 5:17 عصر روز دوشنبه 93 مهر 28

نظرات شما ()